Rashni, jouw vader wilde graag dat je Geneeskunde zou gaan studeren. Hoe ben je bij Tandheelkunde gekomen?

‘In mijn familie hebben verschillende mensen Geneeskunde gestudeerd, ik wilde iets voor mijzelf. Tijdens het laatste jaar van mijn vwo ging ik op onderzoek uit. Ik zag dat Tandheelkunde veel praktischer is, met ook wel veel Geneeskunde erbij. In Suriname, waar ik vandaan kom, heb je deze opleiding niet. Wel tandverzorging, maar dat is meer een soort cursus. De meeste tandartsen in Suriname komen uit Nederland of Amerika.’ 

Was het voor jou vanzelfsprekend om in het buitenland te gaan studeren?

‘Toen ik vertelde dat de opleiding in Nederland is, liet mijn moeder wel een traan. Ze had het niet verwacht, ik ben de jongste en ik was nog nooit in het buitenland geweest. Ze zei: ik weet niet hoe we het financieel gaan doen, maar als je hart zegt dat je hiervoor moet gaan, dan moet je hier gewoon voor gaan. Ik had toen een oom in Nederland, die stond ook garant voor het papierwerk. Hij is net als ik op zijn negentiende naar Nederland gekomen om te studeren. Hij had wel tegen mij gezegd dat het heel zwaar zou worden. Dat had ik dus wel in mijn achterhoofd, maar de drive was zo sterk. Ik dacht: wat er ook gebeurt, dit is de keuze die ik heb gemaakt.’

Andrej, hoe ben jij bij Fiscaal recht terechtgekomen?

‘Al vanaf de middelbare school wilde ik Fiscale economie studeren aan de UvA. Na de middelbare school ben ik eerst op een open dag van het hbo gaan kijken. Nadat ik alles had afgevinkt wat ik wilde bekijken, had ik nog tijd over. Ik liep een lokaal binnen, met het idee: misschien is deze studie wel iets voor mij. Bleek het Fiscaal recht en economie te zijn, terwijl ik niet eens wist dat die studie bestond op het hbo. Ik dacht: ik wilde eigenlijk Fiscale economie studeren aan de universiteit en nu loop ik per toeval dit lokaal binnen – ik schrijf mij gewoon in voor deze studie. Vanaf het begin wilde ik doorgroeien naar de UvA, en dat is gelukt. Omdat wiskunde mij niet zo lag, heb ik op de UvA voor Fiscaal recht gekozen en niet meer voor economie. Het hbo was daardoor eigenlijk wel een hele goede tussenstap naar de universiteit.’

Was het voor jou vanzelfsprekend om te gaan studeren?

‘Nee, zeker niet. De studiekosten zijn voor mij als buitenlandse student zo hoog dat het onmogelijk zou zijn geweest om verder te studeren zonder steun van buitenaf. Ik hoopte vanaf het begin dat ik een beurs zou krijgen, want zonder zou het niet lukken – ook al werd ik aangenomen aan de universiteit. Dat ik daadwerkelijk een beurs kreeg, voelde voor mij als een onwerkelijke kans.’

Hoe ben je in contact gekomen met het Amsterdams Universiteitsfonds?

‘Ik had zelf al wat fondsen benaderd om mijn studie te kunnen betalen. Ik had een afspraak met de studentendecaan van de UvA voordat ik ging studeren. Zij raadde mij aan om contact met het universiteitsfonds op te nemen. Alleen al het feit dat ik op gesprek werd uitgenodigd, gaf me een positief gevoel. Zonder de doorverwijzing van de studentendecaan was ik niet bij het fonds terechtgekomen.’

Rashni, hoe kwam jij in aanraking met het fonds?

‘Het eerste jaar had ik nog een studielening in Suriname, maar mijn huur bedroeg al meer dan de helft van die lening. Daardoor had ik heel weinig geld over. Ik kon helemaal niet met mensen afspreken, elke keer als iemand mij ergens voor uitnodigde, moest ik nee zeggen. Daardoor had ik weinig vrienden. Ook een bijbaan zoeken ging moeilijk. Omdat ik Surinaams ben, moet een werkgever een tewerkstellingsvergunning voor mij aanvragen. Veel mensen vinden dat te veel werk, waardoor ze mij niet wilden aannemen. 
Ik was eigenlijk niet op zoek naar een studiebeurs. Mijn moeder wees mij erop dat ze had gehoord dat er aan de universiteit mensen zijn bij wie je met problemen terecht kan. Toen heb ik contact opgenomen met de studentendecaan, meer om te praten over mijn zorgen en de problemen met sociale contacten dan over mijn financiële problemen. Er is mij toen een studiebeurs uit het Noodfonds van de UvA toegekend, wat mij erg heeft geholpen. Daarvoor kom je maar eenmalig in aanmerking. Met de studentendecaan ben ik toen naar andere mogelijkheden gaan kijken en zo kwam ik bij het universiteitsfonds uit. Toen ik hoorde dat ik een beurs van het fonds zou krijgen, was ik heel blij. Ik realiseerde me meteen dat het financieel minder zwaar ging worden. En dat ik niet meer altijd nee zou hoeven zeggen wanneer mensen mij mee zouden vragen om iets ontspannends te doen.’  

Heeft de beurs van het universiteitsfonds invloed gehad op je studie? 

‘Als je constant de druk voelt van de vraag hoe je je studie kan betalen, dan ben je al zo druk in je hoofd met die verantwoordelijkheid, dat er minder ruimte overblijft voor het studeren zelf. Het is moeilijk om hierover te praten met andere mensen, ook binnen de opleiding Tandheelkunde. Dat wil je ook niet aan andere mensen vertellen, je zit er een beetje mee opgescheept. Het waren verschillende dingen, de financiële zorgen, wennen aan een andere cultuur, niet aangenomen worden voor een bijbaan: dat waren allemaal zaken die mijn studieresultaten toch wel gingen beïnvloeden, ze spelen een grote rol bij je concentratie. Ik merk dat dat langzamerhand is gaan veranderen, maar ik heb er wel heel hard aan moeten werken. En een grote rol daarbij heeft de beurs van het fonds gespeeld. Ik kan niet voor iedereen spreken natuurlijk, maar ik denk dat het ook voor andere studenten geldt die zoals ik een beurs krijgen, dat het zoveel stress van je wegneemt en dat je weer je focus kunt leggen op je studie. Het doet mentaal heel veel met je, dat je met alle zekerheid je studie kunt voortzetten. Ik merk ook dat ik hogere cijfers haal. Het afgelopen jaar heb ik alleen maar mooie cijfers gehaald, in vergelijking met het eerste en het tweede jaar. Dat was niet omdat ik het toen niet kon.’ 

Welke invloed had de beurs voor jou, Andrej?

‘Elk jaar was ik mijn hele zomervakantie bezig met fondsenwerven. Terwijl ik nog bezig was met tentamens, zag ik al een muur voor mij opdoemen omdat ik wist dat de druk van het fondsenwerven er weer aan kwam. Toen ik hoorde dat ik de beurs kreeg, ben ik voor het eerst in jaren op vakantie gegaan. En kwam voor het eerst uitgerust terug, voordat de studie begon. De last die dan van je afvalt, dat is niet te beschrijven. Het was zo’n opluchting, ik had echt een gevoel van euforie.’ 

Andrej wat is volgens jou het belang van het bestaan van dit soort beurzen voor studenten?

Ik denk dat zo’n beurs menig student de mogelijkheid biedt om zichzelf te ontwikkelen en een enorme last van de schouders weg haalt zodat studenten zich volledig kunnen focussen op de studie. Dat is ook wat het voor mij deed. Het heeft mij ontzettend geholpen de steun en de beurs. Het is belangrijk dat zoiets mogelijk wordt gemaakt. Dus wanneer ik ben afgestudeerd en werk heb, dan is het eerste wat ik doe anderen helpen en een fonds als dit steunen.’
 

Het Amsterdams Universiteitsfonds stelt elk jaar studiebeurzen beschikbaar voor verschillende groepen studenten: getalenteerde internationale studenten, vluchtelingstudenten en studenten die buiten hun schuld om in financiële problemen zijn geraakt. Dit jaar zijn studie- en reisbeurzen voor studenten onderdeel van de Jaarfondscampagne. Geef studenten de kansen die zij verdienen en doneer.

Lees meer over deze Jaarfondscampagne