Wie is Adriaan Krans?

Ik ben geboren en getogen in Den Haag. Sinds mijn studietijd woon ik in Amsterdam, inmiddels met mijn vrouw Martine Gosselink (UvA, Kunstgeschiedenis) en onze drie kinderen. Ik heb rechten gestudeerd aan de UvA, met als afstudeerrichting milieurecht. Vlak na mijn studie heb ik een paar jaar in het buitenland gezeten waar ik op diverse plekken aan milieurechtelijke zaken werkte (Saoedi-Arabië, New York, Brussel). Eenmaal terug ging ik bij Houthoff aan de slag, waar ik vijf jaar als advocaat heb gewerkt. De gedachte dat ik op mijn 30^ste al wist wat ik op mijn 60^ste zou doen (namelijk advocaat zijn), schrok me toen af. Ik stapte over naar Boer & Croon waar ik bijna 10 jaar als associate partner werkte. Tot 10 jaar geleden, toen ben ik als zelfstandig professional verdergegaan.

Wat doet u als zelfstandig professional?

Ik ben interim bestuurder, zo ben ik op dit moment directeur van een microbiologisch laboratorium dat klappen kreeg tijdens Covid-19. Daarnaast adviseer ik een aantal bedrijven en doe ik iets wat het beste valt te benoemen als public mediation. Ik hou van het stroomlijnen van situaties waarbij meerdere belangen spelen. Zo hielp ik voor de gemeente Amsterdam een wethouder met het rondvaartboten dossier. Ook bemiddelde ik onlangs bij een geschil over een remise van historische trams in Amsterdam en was ik als voorzitter van het Amsterdamse sinterklaascomité nauw betrokken bij de zwartepietendiscussie. Die diversiteit in werk vind ik prettig.

Wat doet u in uw vrije tijd?

Ik luister graag naar opera en andere vormen van klassieke muziek. Ik ben voorzitter van de Stichting Grote Zangers, waarmee we de wereldtop van zangers naar het Muziekgebouw aan het IJ halen. Ook steunen we jong en veelbelovend zangtalent in de startfase van hun carrière. En bij thuiswedstrijden van mijn grote liefde Ajax kun je me in de Johan Cruijff Arena vinden.

Wat studeerde u en waarom de UvA?

Ik studeerde rechten van 1988 tot 1994 aan de UvA. Maar ik was nieuwsgierig en wilde graag meer leren dan enkel het recht. Dus voegde ik er een propedeuse Italiaans aan toe. Verder schoof ik incidenteel aan – al dan niet stiekem - bij vakken van studies als Filosofie, Geschiedenis en Culturele Studies. Ik volgde zelfs het vak ‘Juridische Papyrologie’ bij professor Ankum op de Oude Turfmarkt. De UvA was voor mij een snoepwinkel waar ik me breed kon ontwikkelen. Een tijd van ‘Bildung’ die me heeft gevormd tot wie ik nu ben.

Waarom de UvA? Veel leden van mijn familie studeerden rechten, maar allemaal aan de VU. Mijn middelste zus was de eerste die voor de UvA koos. En ik ben haar gevolgd. Recalcitrantie speelde overigens geen rol. Ik denk dat het de Oudemanhuispoort was die me over de streep hielp. Zo’n mooi gebouw midden in de stad: daar kon de VU niet aan tippen.

Hoe kwam u in contact met het Amsterdams Universiteitsfonds (AUF)?

Ik ben benaderd door een headhunter. Het bestuur kreeg zo de kans om diverse geïnteresseerden van buiten de eigen kring te spreken. Uiteindelijk ben ik overgebleven. Ik vind het goed dat het bestuur dit zo professioneel heeft aangepakt. Ik was verrast. Maar ik was vooral vereerd. De UvA is mijn alma mater, Amsterdam is mijn stad. Hier kreeg ik mijn vorming en daarmee een belangrijk deel van mijn identiteit. Ik vind het geweldig een bijdrage te kunnen leveren aan het verder ontwikkelen van de academische gemeenschap, de studenten, onderzoekers, publicaties en evenementen.

Wat voor bestuurder bent u?

Zoals gezegd houd ik ervan om veranderingen in goede banen te leiden. We leven in een samenleving waarin veel dingen verschuiven. Een orgaan als het AUF moet daar op blijven inspelen. Dat vind ik leuk. Maar er past ook bescheidenheid: er zitten veel capabele mensen in het bestuur, op het Maagdenhuis en in de faculteiten. Dus eerst maar eens luisteren naar de meningen van anderen en die op waarde schatten. Want dat is natuurlijk wat een bestuurder in de basis moet doen.

Wat wordt uw grootste opdracht?

Het bestuur van het AUF is jarenlang uitmuntend geleid door mijn voorgangster Michaëla Ulrici. Vanuit die fantastische basis wil ik graag met alumni, maar ook met decanen en het CvB nadenken over hoe we het fonds nog urgenter kunnen maken. Dat heeft ook te maken met het huidige maatschappelijke klimaat, waarin wetenschap steeds vaker onder vuur ligt. Meer dan ooit moet het belang van feiten en gedegen onderzoek worden benadrukt. Ik hoop dat het AUF daar een bijdrage aan kan leveren.